به گزارش «اخبار خودرو»، عضو شورای سردبیری روزنامه «دنیای خودرو» در این باره نوشت:
پس از سال ۱۹۵۰، اسکانیا با چالشی مواجه شد که گریبان‌گیر تویوتا نیز بود؛ «نیاز به تولید متنوع با کیفیت بالا و هزینه پایین». تویوتا با روش «مدیریت منابع» با این چالش مواجه شد و اسکانیا روش طراحی ماژولار (modular) را سرلوحه کارش قرار داد.
ایده اولیه ماژولارسازی، حاصل تفکر کارل بِرتِل ناتورست، مهندس مکانیک و اقتصاددان صنعت بود که هدایت اسکانیا را در سال‌های ۱۹۴۰ تا ۱۹۵۱ برعهده داشت.
روش ناتورست، به حداقل رساندن تعداد قطعات وسایل نقلیه تولیدی با استانداردسازی فراگیر بود. او مبدع و مدافع این بود موتور و شاسی هم برای کامیون و هم برای اتوبوس، تا آن‌جا که امکان دارد از تعداد محدودتری از قطعات ساخته شده و حداکثر قطعات مشترک در آن‌ها استفاده شود.
سیستم طراحی ماژولار در بررسی انجام‌شده توسط مدیران عالی‌رتبه اسکانیا در سال ۱۹۹۴، به‌عنوان دلیل اصلی سودآوری مستمر شرکت شناسایی شد. طراحی ماژولار، هزینه به‌روزرسانی و خلق پلت‌فرم‌های جدید را نیز با «کوچک‌سازی محدوده تغییرات» کاهش می‌دهد.
اسکانیا همچنین در اوایل دهه ۱۹۹۰ توانست به اندازه نزدیک‌ترین رقبای خود، محصولات بسیار متنوع‌تری بفروشد و درعین‌حال، نصف «شماره فنی قطعات» استفاده‌شده توسط رقبایش را برای ساخت این محصولات مورد استفاده قرار دهد.
با کاهش تعداد شماره فنی قطعات، علاوه‌بر تسهیل در بخش‌های طراحی، ساخت و تولید، در بخش خدمات پس ازفروش نیز کار و منابع کمتری برای حمل، ذخیره و انبارداری، فهرست‌برداری و رهگیری قطعات مورد نیاز خواهد بود. یعنی در شرایط مساوی، خدمت‌رسانی به محصولی که با قطعات متفاوت کمتری طراحی و ساخته شده، آسان‌تر خواهد بود و استفاده از آن نیز مطمئن‌تر است.
طبق تخمین‌های اسکانیا، هزینه‌هایی که به‌واسطه سفارش و ذخیره‌سازی قطعات ایجاد می‌شود، با نصف شدن تعداد شماره فنی آن‌ها، ۳۰درصد کاهش می‌یابد.
همین روش را هیوندای در زمانی که تصمیم به طراحی و ساخت اولین خودروهای تجاری سبک و تا اندازه‌ای نیمه‌سنگین خود و تولید آن در خاک ترکیه گرفت، به کار بست که حاصل آن پلت‌فرم چندمنظوره باری و مسافری H۳۵۰ بود.
محصولات این پلت‌فرم توسط شریک هیوندای‌موتور در ترکیه (کارسان اتوموتیو) به تولید رسید و از سال ۲۰۱۴ به بعد در بازارهای اروپا و آسیا عرضه شد. حال نیز استارتاپ چینی پیکس مووینگ (سازنده مینی‌بوس‌های خودران) اعلام کرد در محصول روبوباس (که پیش‌تر به کشورهایی ازجمله اسپانیا، ژاپن، آمریکا و هند صادر کرده بود و اکنون قرار است با همکاری شرکت ایتالیایی تکنوکاد راهی ایتالیا شود)، از یک شاسی مبتنی‌بر پلت‌فرم ماژولار مستقل بهره گرفته که با هوش مصنوعی و فناوری دیجیتال طراحی و ساخته شده است و به راندن خودرو بدون‌راننده کمک می‌کند.
این شاسی نیز می‌تواند به همراه سیستم‌های مختلف، در خودروهای متفاوت نصب شود. ناگفته پیداست پیاده‌سازی چنین الگویی تا چه اندازه می‌تواند در رشد و توسعه صنعت خودروهای تجاری ایران راهگشا باشد.
